Mans brancas e cara negra,
teño o meu peito cheo
de bicos e de sorrisos,
de apertas que voan no vento.
Porque ti
es o meu amigo,
porque nos
levamos ben,
porque ti
es o meu amigo,
distinto e
igual á vez.
Porque ti
es a miña amiga,
porque nos
levamos ben,
porque ti
es a miña amiga,
distinta e
igual á vez. (Retrouso)
Eu non quero
ver fronteiras,
sempre me
poño a pensar
en deixar a xanela aberta,
así pode entrar o ar.
Pintar o vento de cores,
deixar as palabras medrar
sen dar máis razoamentos
e así poder cantar.
(Retrouso)
Un camiño faise a pasiños,
un pasiño
comigo has de dar,
ha de ser un camiño bonito
se imos xuntiños da man.
Non hai grandes nin pequenos,
e de feros non imos falar,
dáme unha
man, compañeira,
que pouco nos ha de importar.
QUE É A PAZ?
PARA XOGAR
